Ακολουθώντας τον παρακάτω σύνδεσμο μπορείτε να παρακολουθήσετε την τοποθέτηση του βουλευτή Βοιωτίας, Νίκου Θηβαίου, κατά τη συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής επί της Εκθέσεως της Διακομματικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής «για τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών»:

Παρατίθεται ολόκληρη η ομιλία από τα πρακτικά της Βουλής:

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ – ΙΖ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

ΣΥΝΟΔΟΣ Δ΄ – ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ  ΡΙΒ΄

Τετάρτη 17 Απριλίου 2019

Αθήνα, σήμερα 17 Απριλίου 2019, ημέρα Τετάρτη και ώρα 10.28΄, συνήλθε στην Αίθουσα των συνεδριάσεων του Βουλευτηρίου η Βουλή σε ολομέλεια για να συνεδριάσει υπό την προεδρία της Γ΄ Αντιπροέδρου αυτής κυρίας ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Αναστασία Χριστοδουλοπούλου): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κύριοι εκπρόσωποι, αρχίζει η συνεδρίαση!

………………………………………………

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Νικόλαος Βούτσης): Ευχαριστώ.

Καλώ στο Βήμα τον κ. Θηβαίο από το ΣΥΡΙΖΑ και ύστερα τον κ. Παφίλη, κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.

Κύριε Θηβαίε, έχετε τον λόγο.

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΘΗΒΑΙΟΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Σκεφτείτε ο κ. Μητσοτάκης να μην είχε ανέβει και με συναινετική διάθεση στο Βήμα για το σημερινό θέμα. Μέχρι και τα δημοσιεύματα του Spiegel του ’90 τα χρέωσε στην Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτά είναι από τα ανείπωτα. Δείχνει, αν θέλετε, τη σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζουν όλα αυτά τα χρόνια το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΠΟΥΡΑΣ: Φαίνεται ότι δεν τα ακούσατε καλά ή τα ακούσατε μεμονωμένα.

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΘΗΒΑΙΟΣ: Η σημερινή συζήτηση, με βάση την έκθεση της Διακομματικής Επιτροπής για τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών είναι ιστορικής σημασίας και έχει κατά τη γνώμη μου δύο στόχους. Πρώτον, την ιστορική, οικονομική, πολιτική και ηθική καταγραφή και τεκμηρίωση του θέματος των γερμανικών αποζημιώσεων. Δεύτερον, τη χάραξη μιας εθνικής πολιτικής για το συγκεκριμένο θέμα που θα δεσμεύει και θα κινητοποιεί τις ελληνικές κυβερνήσεις σε ενέργειες και συνέργειες, που θα οδηγήσουν στη δικαίωση της χώρας μας.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μπορώ λόγω εντοπιότητας να σας διαβεβαιώσω ότι οι χιλιάδες επισκέπτες του μαρτυρικού Διστόμου αντιλαμβάνονται το μέγεθος της καταστροφής, της οδύνης, αλλά και της συλλογικής ευθύνης για τη δικαίωση των θυμάτων του ναζισμού. Οι κάτοικοι του Διστόμου με τη λειτουργία του Μουσείου Θυμάτων Ναζισμού, που σύντομα θα αναβαθμιστεί μουσειακά με απόφαση του Προέδρου της Βουλής, έχουν καταφέρει να κρατήσουν ζωντανό το θέμα των επανορθώσεων, έχοντας σαν οδηγό την ιστορική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Λιβαδειάς, τον Νοέμβριο του 1977 επί νομαρχίας του αείμνηστου Ιωάννη Σταμούλη.

Στη Βοιωτία, από το Δίστομο μέχρι τη Λιβαδειά και τα Δερβενοχώρια υπάρχουν δεκάδες σημεία μαρτυρίου των κατοίκων από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής. Οι επετειακές εκδηλώσεις είναι μία μορφή τιμής και μνήμης. Δεν αρκούν όμως για να διαμορφώσουν ισχυρό, κοινωνικό και πολιτικό αίτημα για τη διεκδίκηση των πολεμικών επανορθώσεων.

Τα ιστορικά γεγονότα είναι λίγο-πολύ γνωστά στους Έλληνες. Το μέγεθος όμως, της καταστροφής που προκάλεσε η τριπλή κατοχή στη χώρα μας είναι πραγματικά ασύλληπτο. Εκτεταμένα τμήματα του ελληνικού πληθυσμού βίωσαν την απόλυτη εξαθλίωση, γεγονός που προκύπτει αβίαστα από το υφιστάμενο υλικό και τεκμηριώνεται από πλήθος ακλόνητων μαρτυριών και ιστορικών ντοκουμέντων.

Και ενώ τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους, ωστόσο η διεκδίκηση της δικαιοσύνης δεν είναι μία εύκολη υπόθεση. Η συνταγή του Γερμανού πρέσβη στην Αθήνα το 1969 είναι ενδεικτική της στρατηγικής της Γερμανίας. «Θα ήταν προς το συμφέρον μας να διατηρήσουμε αυτή την ενδιάμεση κατάσταση όσο γίνεται περισσότερο, έτσι ώστε οι αξιώσεις των τότε αντιπάλων μας είτε να αποσυρθούν είτε να παραγραφούν», είχε πει τότε.

Στον αντίποδα πολλοί είναι οι Γερμανοί επιστήμονες, πολιτικοί και πολίτες, που αντιλαμβάνονται και στηρίζουν τα δίκαια του λαού μας. Σε κάθε περίπτωση, η νομική αλλά και ηθική δικαίωση των θυμάτων και του λαού μας, συνολικά θα αποτελέσει σίγουρα τη βάση για μια φιλική και ειλικρινή σχέση, ανάμεσα στον γερμανικό και τον ελληνικό λαό. Με άλλα λόγια, και οι δύο χώρες μόνο να κερδίσουν έχουν από την επίτευξη λύσης στο θέμα των αποζημιώσεων.

Η σημερινή συζήτηση για τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών, με βάση την έκθεση της Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής, αναδεικνύει ένα κυρίαρχο θέμα, την ανάγκη ισχυρής ιστορικής γνώσης, ιδιαίτερα στη νεολαία. Αλήθεια, γιατί οι μαθητές μας να μην γνωρίζουν ότι τα θύματα του ναζισμού στη χώρα μας ήταν περίπου ενάμισι εκατομμύριο από τα επτάμισι εκατομμύρια του ελληνικού πληθυσμού τότε; Γιατί να μη γνωρίζουν το μέγεθος των υλικών καταστροφών, της κλοπής των πολιτιστικών θησαυρών της χώρας μας από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής;

Όσο μελετά κανείς το πόρισμα της Επιτροπής τόσο πείθεται ότι η ανάγκη της διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών είναι εθνική υπόθεση. Κάθε προσπάθεια συμψηφισμών και εξίσωσης του θύτη με το θύμα, οδηγούν στην καλύτερη περίπτωση στη λήθη και την παραίτηση και πιθανότατα στην εκκόλαψη του αυγού του φιδιού, όπως βλέπουμε τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη, αλλά και στη χώρα μας.

Η σημερινή ιστορική απόφαση της Βουλής πρέπει να συνοδευτεί από ενέργειες και συνέργειες, που θα κινητοποιούν τον λαϊκό παράγοντα, θα αναδεικνύουν το θέμα των κατοχικών οφειλών σε κοινωνικό αίτημα. Αυτό μπορεί να γίνει με τη συνδρομή όλων των φορέων και οργανώσεων που πρωτοστάτησαν μέχρι τώρα, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, των πανεπιστημίων, φορέων πολιτισμού και άλλων. Οι όποιες κυβερνητικές πρωτοβουλίες σε νομικό, διπλωματικό και οικονομικό επίπεδο θα πρέπει να έχουν τη συνδρομή της κοινής γνώμης.

Στο χώρο της παιδείας θα πρέπει να ληφθούν πρωτοβουλίες ενημέρωσης, ιστορικής εμβάθυνσης με συνέδρια διεθνούς κύρους, μεταπτυχιακές και διδακτορικές μελέτες, προγράμματα μαθητικών και φοιτητικών ανταλλαγών, που θα αναδεικνύουν με ειλικρίνεια και αξιοπρέπεια το ιστορικό και εθνικό δίκαιο της χώρας μας ως προϋπόθεση της φιλίας των δύο λαών.

Στον τομέα του πολιτισμού να γίνουν παρεμβάσεις όχι μόνο για την επιστροφή των κλεμμένων αρχαιολογικών θησαυρών και εκκλησιαστικών κειμηλίων, αλλά δράσεις και εκδηλώσεις που να αναδεικνύουν μέσα από την τέχνη την αξία της ανθρώπινης ζωής και την οικουμενικότητα της ειρήνης.

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση σε συνεργασία με το δίκτυο μαρτυρικών πόλεων και χωριών, θα πρέπει να αναβαθμίσει τις δράσεις της, ανοίγοντας τον κύκλο των μαρτυρικών χωριών και διεθνοποιώντας το αίτημα των κατοχικών οφειλών. Οι παραπάνω συνέργειες, που δραστηριοποιούν την κοινωνία, είναι ένας πολύτιμος και απαραίτητος σύμμαχος στις κυβερνητικές πρωτοβουλίες για τη διεκδίκηση των κατοχικών οφειλών.

Στη σημερινή Ολομέλεια είναι σκόπιμο να αναστοχαστούμε την ευθύνη όλων των δημοκρατικών κομμάτων για την αντιμετώπιση του φαινομένου της ακροδεξιάς, φασιστικής απειλής στη χώρα μας και στην Ευρώπη, την ανάγκη απομόνωσης διχαστικών και εμφυλιοπολεμικών μηνυμάτων, ρατσιστικών και ομοφοβικών πρακτικών. Ειδικά τώρα δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο φασισμός δεν θέλει μόνο τη λήθη για τα εγκλήματά του, αλλά ζητάει να πάρει τη ρεβάνς. Αυτό να μην το ξεχνάμε ποτέ.

Χιλιάδες οι νεκροί, χιλιάδες οι τεράστιες καταστροφές. Αυτό όμως, που δεν μπορεί να υπολογιστεί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι οι ιστορικές συνέπειες της ανείπωτης καταστροφής. Αναρωτιέται κανείς πώς θα ήταν η χώρα μας σήμερα χωρίς τις φρικαλεότητες και τις υλικές ζημιές που υπέστη κατά τον πόλεμο και την κατοχή; Ποια θα ήταν άραγε η ιστορική πορεία της Ελλάδας μεταπολεμικά, εάν ο τόπος δεν είχε γνωρίσει αυτήν τη θηριωδία;

Υπό αυτήν την έννοια οι διεκδικήσεις του ελληνικού κράτους περιγράφουν το ελάχιστο που θα μπορούσε κανείς να απαιτήσει. Και επιπλέον, οι διεκδικήσεις αυτές δεν παραγράφονται ποτέ όπως αναφέρθηκε στη Σύμβαση της Χάγης.

Με τη σημερινή απόφαση θα ακολουθήσουν μία σειρά από κινήσεις σε πολιτικό, νομικό, διπλωματικό και κοινωνικό επίπεδο, τόσο εντός όσο και εκτός της χώρας, που πρέπει να σχεδιαστούν και να υλοποιηθούν. Αυτό είναι το δικό μας χρέος και οφείλουμε να το εκπληρώσουμε. Το χρωστάμε εμείς, οι τωρινοί εκπρόσωποι του ελληνικού λαού, στα θύματα του παρελθόντος. Το χρωστάμε στους σύγχρονους Έλληνες πολίτες, το χρωστάμε στις μελλοντικές γενιές.

Φέρουμε αυτό το χρέος έναντι όχι μόνο του ελληνικού λαού, αλλά έναντι ολόκληρης της ανθρωπότητας. Φέρουμε αυτό το χρέος έναντι της ιστορίας, έναντι της συλλογικής μνήμης, έναντι της ίδιας της έννοιας της δικαιοσύνης.

Ευχαριστώ.

(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Νικόλαος Βούτσης): Ευχαριστούμε.

…………………………………………………